30 Kasım 2014 Pazar

Bizim Şehrimiz

Bir gün kaçacak olsam bu şehirden, bizim şehrimize giderim. İlk birlikte gittiğimiz yere. İlk birlikte yemek yediğimiz restauranta giderim. İlk birlikte yürüdüğümüz sahil kenarına giderim. İlk birlikte güldüğümüz uçsuz bucaksız yeşil alana giderim. Onca şey yaptığımız, hayatımın en güzel 3 gününü geçirdiğim o şehire giderim işte. Senin yanımda olmana rağmen bana nefretle baktığın ama benim sen yanımdasın diye mutluluktan her şeyi unuttuğum o zamana dönerim. Biliyor musun ne senin nefretin önemliydi o an ne de hakkımda düşündüklerin. Benim için önemli olan senin yanımda olmandı. Her anı aklıma kazımam. Sabah ilk uyandığında nasıl görünürsün, hangi yemeği yersin, bir gün boyunca nasıl davranırsın bunları aklıma kazıdım. Seni ve beni o şehirde biz yaptım ben. Birlikte adım attığımız her yeri bizle özleştirdim. Sen oldun her adımım. 72 saatim sen oldun. Otobüs yolculuklarında ne yaparsın; uyuyanlardan mısın yoksa müziğiyle yolu izleyip hayallere dalanlardan mısın? Bunu öğrendim ben. Her şeyini ezberledim. Yüzünün her hattını inceledim sen uyurken. Uyuyunca nasıl görünürsün? Güldüğün de çıkan elmacık kemiklerini, bağırdığında kızaran yüzünü tanıdım ben. Ezberledim. Ve artık biliyorum ki bir gün bu şehirden bıkarsam oraya giderim ben. Bizim şehrimize, bizim sokaklarımıza, bizim sahil kenarımıza ... Seni asla kötü hatırlamam çünkü hayat insanları kötü hatırlayıp üzülmek için çok kısa. Ben, bu bana göre güzel anılarımla mutlu olur, dolaşırım yalnız başıma, bir zamanlar seninle dolaştığım o sokaklarda...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder