Sevgiyi Hissetmek

Sevgi kadar önemli bir şey yok şu hayatta. Sevgi kadar güzel bir duygu yok. Sevgi bütün iyi şeyleri beraberinde getirir çünkü. Sevgi beraberinde saygıyı getirir. Anlayışı getirir, mutluluğu getirir. İnsanı olduğu gibi kabul etmenizi sağlar sevgi. Sevgi tüm kötü şeyleri yok eder. Önyargıları yıkar. Sevgi sadece karşı cinse duyulan bir duygu da değildir bunu öyle algılamayın. Annenizi sevmek, arkadaşınızı sevmek, evcil hayvanınızı sevmek, öğretmeninizi/patronunuzu sevmek. Bunların hepsi sevginin çeşididir. Hepsi sizin mutlu olmanızı sağlar. Sevdiğiniz insanı üzmeye kıyamazsınız çünkü. Sevmek sizi iyi bir insan yapar.
Dönüp bir bakın kötü insanlara, hepsinin ortak bir yönü vardır. O da kimseyi sevmemek. Bir çiçeği bile sevmek sizi hayata bağlar. Ama onlar kimseyi sevemediği için kötü insanlar. Sevgi duygusuna sahip olan insanlar bu yüzden şanslı.
Polyannacılık değil bu sadece mutlu olmak, yaşamanın anlamını bulmak. :)

Hata Bende

Sıkıldım... Beklemekten. Eskiden beklemek güzel gelirdi çünkü bundan keyif alırdım. Umutlarım vardı az çok. Değdiğini düşünürdüm. Şimdi neden bir anda fikirlerim değişti de beklemekten sıkıldım bilmiyorum. Ama sıkıldım. Umudum mu bitti yooo. Umut dediğim şey ilk gün ki gibi. Zevk mi alamıyorum, hayal mi kuramıyorum bilmiyorum. Belki de daha gerçekçi düşünmeye başlamışımdır. İnsanın umut bağladığı kişi kendinden uzaklaşınca daha gerçekçi oluyormuş. Peri masalı gibi olan hayatı daha gerçekçi geliyormuş. Eskiden pembe bir bulut vardı gözümün önünde hiçbir kötü şeyi görmüyordum. Yaptığım hatalar hata gibi gelmiyordu sanki öyle olması gerekiyormuş gibi. Ama şimdi farkındayım bunların hepsi bir hata. Meğer insan değmeyecek biri uğruna gururunu ayaklar altına almamalıymış. Adına aşk dediği saçma duygunun onu yönetmesine izin vermemeliymiş. Vermemeliymişim. Belki daha mutlu olurmuşum. Olurdum çünkü böyle mutlu değilim. Elimde hatalarım var. Yapmamam gereken şeyleri yapmışlığımın pişmanlığı var. Tabiki bunları düşünerek mutsuzluğuma mutsuzluk katmayacağım. Ama değmeyecek insanlar için kendinizden ödün vermeyin. Bu yazıyı okuyorsanız lütfen bana kulak verin. Aşkta gurur olmaz ayaklarına yatmayın . Aşkta mantık aranmaz demeyin. Arayın. Çünkü hayat kısa. Hatalara yer yok. Ve duygularınızla hareket ederseniz hatalısınız.

Puzzle

Ne yazmak istediğimi bilmiyorum, korkuyorum hislerimi cümlelere dökmeye. Tam kendimi toparladım derken yine gömdüğüm hislerim ortaya çıkıyor. Kendimi tekrar çökmüş buluyorum. Hiç hoş değil. Puzzle düşünün. Yapmak için emek harcarsınız, çabalarsınız, sabredersiniz tam oldu derken biri gelir bozar; eski haline, eski bozuk haline geri döner. Ben de bir puzzle gibiyim. Olmuştum, sabırla, özenle ama yine parçalandım, hep parçalandım, her zamanki gibi darmadağın oldum. Artık toparlanamamaktan korkuyorum. Ya bu sefer olmazsa diye korkuyorum.

BLOGUM 1 YAŞINDA

Bugün blogumun 1. yaş günü :) . Blog açmamda katkıları olan ve daima yol gösterici bildiğim Tuğçe Özcan'a da teşekkür ederim. Blog ve yazmak benim her şeyim. Okuyan ve destekleyen herkese teşekkürler :)

Maskeler Fora

Yine ben yine bembeyaz bir sayfa ve yine mutsuzum.  Çok şeye sahibim dünyadaki insanların yarısından fazlasının sahip olduklarından daha fazla hemde. Ailem var, arkadaşlarım var (ya da ben öyle sanıyorum), evim var yiyecek ekmeğim var, her türlü imkanım az çok var. Fakat mutsuzluğumun nedenini hala bulmuş değilim. Belki şımarıklık diyebilirsiniz ama şımarıklık olsa sahip olduklarımın da farkında olmazdım herhalde. Onların da değerini bilmezdim diye düşünüyorum. Bir şey var işte ama ne? Bazen sabahtan akşama kadar oturup hiçbir şey yapmadan bunu düşünüyorum. Geçmişimi düşünüyorum. Geçmişteki hatalarım yüzünden göz yaşı akıtıyorum. Kendimi hırpalıyorum. Sonra şimdi ki halimi düşünüyorum, ne değişti diye. Beni mutsuz eden ne diye. Sahte insanlar? Yapmacık tavırlar? Çıkarcılık? İşi düştüğünde var olanlar? Hatalarınızı veya sizi olduğunuz gibi kabul etmekten çekinip, size şekil vermeye çalışan arkadaşlarınız veya aileniz? İyi şeyler yapınca sizden iyisi olduğunu düşünmeyen ama kötü bir şey de hemen yaptığınızı yüzünüze vuran çevrenizdeki insanlar? Tabi bunların hepsi bir seçenek. İçlerinden biri veya hepsi veya sayamadığım onlarca neden beni mutsuz etmeye yetiyor. Yani beni mutsuz eden maddesel şeyler değil. Manevi şeyler. Sahtelik. Değer bilmeme. Anlayışsızlık. Kimse dört dörtlük olamaz. Ama bir insana ''Gerçekten Nasıl Hissediyorsun?'' diye sormak için dört dörtlük olmaya da gerek yok. Cidden bir bakın çevrenize ve bir sorun. Bu insan durmadan mutsuzsa ve olay çıkarıyorsa bunda benim payım ne olabilir, sorun. Bunu düşünmek sizi insan yapar. Karşınızdakinin gerçek hislerini önemsemek sizi insan yapar. Lütfen bu yazıyı okuyanlar az kişi okuyor yazılarımı biliyorum ama en azından okuyan bir kişi olsa bile lütfen ailenizdeki bir bireye veya bir arkadaşınıza ''Nasılsın?'' diye sorun. Ama laf olsun diye değil. Onu gerçekten önemsediğinizi hissettirerek sorun. İnsanların önemsendiğini bilmeye ihtiyacı var. İnsanların sevgiye ve mutlu olmaya ihtiyacı var. Maskelerinizi çıkarın. Sonuna kadar sabırla okuduğun için sana teşekkür ederim,benim için önemlisin :)

Hayattaki Keyif

Hayatın önümüze neler çıkaracağını bilemeyiz. Bugün dünyanın en zengin insanı iken yarın ekmek alacak beş kuruş paramız olmayabilir. Bugün umutsuzluk içerisindeyken yarın en umutlu günümüze  uyanabiliriz. Hayat bizim için sürprizlerle dolu. Çünkü bu hayat bu dünya bizler için. Bizi şaşırtmak için. Kendimizi bu koca evrende değersiz bir nokta olarak görmemeliyiz. Çünkü hepimiz değerliyiz ve hayatın oyunları da bizler için. Derdimiz olduğunda beni mi buldu, mutlu olmadığımız da zaten beni mutluluk bulmaz ki gibi cümleler kurabiliriz. Ama mutlu olduğumuz da şükretmeyi bilmiyorsak bu cümleleri kurmaya hiç hakkımız yok. Şükürlü olmak gerek. Kendimizi değerli görmemiz gerek. Hayattaki olumsuzlukların bile tadını çıkarmak gerek. Çünkü olumsuzlukları yaşamakta bile bir keyif var. Mutluluk geldiğinde onun tadını daha iyi alabilmek için. Geçmişi düşünüp şükretmek için. Şükürsüz olmayın ve keyifsiz de olmayın. Stresli olmanın bile ayrı bir keyfi var. Çok çalışmanın, azimli olmanın bile ayrı bir keyfi. Yemek yemenin ayrı bir keyfi, gezmenin, film izlemenin hepsinin ayrı bir keyfi vardır. Keyif alın olumsuzluklardan bile. Çünkü bu hayat bizim için ve önümüze neler çıkar bilemeyiz. Mutlu günler :)