Cümlelerim anlamsız artık, davranışlarım anlamsız. Kendimi kaybedişlerim çoğaldı bu aralar. Dengesiz davranışlarım desen cabası. Gözlerimin uzaklara dalışı her zamankinden çok oldu. Geçmişe gidişlerim şekerin etrafında artan karıncalar gibi arttı. Keşke her şeyi başa sarsak diyorum bazen. Yine aynılarını yapardım. Senin canımı yakman bile güzel gelirken bana artık canımı yakman bile mümkün değil. Nefret bakışları bile olsa bakardın bana en azından. Değerdi gözlerin gözlerime. Ama artık gözlerimizin birbirine değmesi bile mümkün değil. Tesadüf zincirinden oluşurdu ya hani hayatımız, ben her tesadüften umutlanırdım hani. Artık umutlanacağım tesadüfler de yok. Artık ne var sahi daha fazla acı daha fazla keder daha fazla umutsuzluk. Sen bana sensiz nasıl yaşanılacağını öğretmeden gidiyorsun. Geri de bıraktığın umrunda değil. Nasıl kendimi toplayacağım, nasıl yapıştıracağım kırıklarımı bilmiyorum. Çok bilinmeyenli denklem gibi. Kurtuluş arıyorum.
Kim bu hisler içindeyse ona bu şarkıyı öneririm
YanıtlaSilhttps://m.youtube.com/watch?v=ARypk5P6tPY
Sancak-Bana kendimi ver
Bu arada bende zamanında bir mübarek insanı çok sevdim ama o beni hiç sevmedi 3-4 sene önce ilk kez bir düğünde görmüştüm onu.Ne zaman güzel bir şeyler aklıma gelse onun hakkında hep adına dua ederim.O bana beddua etse bile ben yine de ona iyi dua ederim o kadar çok seviyorum onu ve vazgeçemiyorum ondan sanki bir güç onu bana bağlıyor.Bir türlü koparıp atamıyorum içimden,zamanında kendi içimde çok savaşlar atlattım.İnce hastalığın eşiğinden döndüm.Ama artık gerçekten kimseyi çok sevemiyorum. Çünkü İnsanlar sevgiye değer vermiyor.Bu dünya yaşanacak gibi değil kötü insanlar bu güzel dünyayı cehenneme çevirdiler ve züriyetlerini devam ettirdiler.Keşke kötü insanlar dünyada hiç olmasaydı. İyi günler Allaha emanet olun.Bir sonraki yazınızda görüşmek üzere ;)