Aslında Tüm Mesele;

Öncelikle eğer yazımı okuyorsanız çok çok teşekkür ederim, eğer imkanınız varsa bu şarkıyı dinleyerek okuyun :) : https://www.youtube.com/watch?v=49Kh1mS4Fhs

Sizden nefret ettiğini bildiğiniz bir insanı sevmeye ne kadar daha devam edebilirsiniz?
Ben söyleyeyim 28 ay gibi bir süre devam edersiniz.Hatta devamı da gelir bunun. 29-30-31-32... Sonra bir gece anneniz odanıza gelir ve söyler: ''Sen istediğin kadar çabala bir  yerlerini yırt kaderinde yoksa ilaçlar da içsen olmayacak, ha kaderindeyse bu adam senden nefret etse de gün gelecek ayaklarını yıkayacak.'' Tamam annecim eyvallah ama bunca zamanı ya kaderimde olmayan bir şey için harcıyorsam? Gözyaşlarım boşunaysa? Onun için boşuna enerji harcıyorsam? Bunların hesabını kim verecek? Bilsem ki sonu güzel gocunur muyum hiç çektiğim sıkıntılardan. Hayır. Ama işte imtihan dünyası bekliyoruz, sabretmeyi öğreniyoruz bir bakıma.
  Velev ki kaderim değil, e hala kalbimdeyse ne yapacağım? Başkasının kaderinde olmasını mı izleyeceğim? Evet izleyeceğim. İmtihan dünyası çünkü yaşarken ölmeyi öğreneceksin. Cehennem ateşinden hallice bir ateş düşecek kalbine. Ve buna da eyvallah diyeceksin. Çünkü imtihan dünyası.
İşte böyle bir hayat. O karşında duruyor ve sen bırak ona dokunmayı bakamıyorsun bile. Nefis terbiyesi, resmen oruç tutmak gibi bir şey. Yemek yapıyorsun ama iftardan önce yiyemiyorsun.
Sabretmeyi öğreniyorsun. Senden nefret eden birini sevmenin nasıl bir duygu olduğunu tadıyorsun, herkesin ağzına ''Leyla'' olarak takılıp kalıyorsun. Ama zamanla alışıyorsun. Tüm olay alışmak ve sabretmek işte. Bekliyoruz kaderimizi,içimiz yana yana.