Zaman Zaman

Zamanın uçsuz bucaksız sonsuzluğu, bir hızlı tren ile yarışan sürati , bizim için oldukça önemli şeyleri kendisi ilerdikçe değersiz kılması bazen beni korkutmuyor değil. Bazen anı kutumu açıp kurcalıyorum önceden içindeki bir sakız çöpü bile kaybolsa fark edip üzülen ben şimdi hepsini kendi ellerimle çöpe attım. Sonra oturup düşündüm. Neden? Neden bizim için bir zamanlar çok değerli olan şeyler birden değersizleşiyor? Ya da  zaman o hislerin üzerini örtüyor eskisi kadar heyecan vermiyor. Ya da eskisi kadar acıtmıyor bazı şeyler. Bu 'zaman'ın yaptığı şey hoş mu değil mi bilmiyorum ama bazen beni üzdüğü doğru. Çünkü bencil bir şekilde duygusuzlaştırıyor.

Tamam, belki geçmişçi bir insan olmak doğru değil ama bazen o çekilen fotoğraflar, gördüğümüz anılar bir şeyleri kıpırdatmalı içimizde değil mi?

https://www.youtube.com/watch?v=k_EJ5nj0H_8